حمام ها و آدم ها

کتاب  حمام ها و آدم ها نوشته ی میخاییل زوشنکو توسط آبتین گلکار ترجمه و به کوشش انتشارات ماهی چاپ و منتشر شده است.

زوشنکو، همانند گوگول، میان گریه می خندد، ولی خنده اش امیدوارانه است و البته همین امید را هم به طنز می گیرد؛ چنانکه خودش می گوید:

ولتر زمانی با خنده ی خود شعله هایی را فرونشاند که مردم را در آنها می سوزاندند، ولی ما با خنده ی خود می خواهیم دست كم چراغ کوچکی را روشن کنیم که برخی از مردم در نور آن ببینند چه چیزی برایشان خوب است و چه چیزی بد…

اگر این گونه شود، آنگاه می توانیم بگوییم که در نمایش زندگی، نقش ناچیز خود را به عنوان منشی و نورپرداز صحنه درست اجرا کرده ایم.